Ik wil niet meer weg!

22 november 2017 - Arusha, Tanzania

Woensdag 15 nov. 17:
Hoewel ik rond half 10 al sliep, werd ik vanochtend niet echt goed wakker. Wilde echt in mijn bed blijven liggen en een dag vrij nemen. Doordat ik weet dat ik nog maar 3,5 week heb, wil ik toch erg graag naar stage. Ik was vandaag ook super druk! Heb heel veel geholpen in standard 2, wat ik een super leuke klas vind, en de planning was om ook individuele bijles te geven. Helaas kon ik door de erge rekenachterstand bij standard 2, kon ik niet meer individuele bijles geven bij standard 4. Ook kwam er een jongen naar me toe die mij vertelde dat ik nog individuele bijles aan hem had belooft, ook vergeten! De dag vloog voorbij en toen was het alweer tijd voor sportles. Dit keer met standard 2 en natuurlijk gingen we ook hockeyen. Het was super leuk om weer te gaan hockeyen en miste echt te tijden van vroeger. Na sport heb ik nog een art lesson gegeven en moesten ze een rainbow fish gaan tekenen. Iedereen was super enthousiast en was leuk om mee te doen. Morgen wil ik wel wat meer wiskunde bijles geven aan standard 4 aangezien die over 1 week national exams hebben, nieuwe prioriteit nu! Rond 5 was ik weer thuis en konden we eten rond half 7. 10 min voordat we avondeten hadden, viel lekker de stroom uit. Hierdoor hebben we in het donker met 1 lampje avond gegeten. Ik twijfelde echt om aankomend weekend een deel van de Kilimanjaro te gaan beklimmen, maar ga het toch doen! Heb super zin in het weekend en waarschijnlijk zondag lekker rustig dagje! Slaaplekkeeer.

Donderdag 16 nov. 17:
Zoals ik gister zei, was het vandaag weer erg druk. Mijn focus lag heel erg op standard 4, maar die kon ik in de ochtend nog niet helpen. Hij hadden namelijk andere vakken waarvoor ze national exams hebben volgende week. In de ochtend heb ik dus individuele les gegeven aan een student uit standard 2, want die heeft een erge rekenachterstand. Ik vond het super leuk, want elke keer zie ik dat ze steeds verder vooruit gaat. Ook krijg ik het gevoel dat ze extra der best doe als ik bij haar ben en dat vind ik ook super leuk. Na de break begon ik bij standard 4 met helpen. Hierbij heb ik 2 studenten kunnen helpen en ze verschillende trucjes kunnen uitleggen. Helaas kwam ik er vandaag achter dat 1 student heel veel moeite heeft. Ik vind het dan ook moeilijk om te zien dat wanneer ik vraag wat 6x8 is, dat hij dus 48 streepjes gaat zetten. Zelfs nadat ik had uitgelegd wat 6x7 was, zodat die makkelijker op 6x8 kon komen, was het nog steeds moeilijk. Ik vind het dan moeilijk om me erbij neer te leggen dat ik ze in 3 dagen niet meer super goed kan leggen. Ik zie het maar positief, dat ik ze iig nog wat kan bijbrengen! Veel individuele bijles gedaan en ook IQ test met Jamie gedaan (was nog best grappig). Hopelijk vnv pannenkoeken eten! Doei doei.

Vrijdag 17 nov. 17:
De vrijdag ochtend begon ik bij standard 2. Dat is tot nu toe nog mijn favoriete klas. Ik heb een goede relatie met de leerkracht en een goede band met de kids. Ik vond het daarom ook super leuk toen de leerkracht op donderdag ochtend zei dat de kids mij misten (ik was namelijk donderdag ochtend niet bij standard 2). Na de break moesten we opeens alle kinderen fouilleren, want er was wat gestolen in de school. Ik ben 2 uur bezig geweest met lokalen, kinderen en tassen doorzoeken. Helaas hebben we het niet gevonden, maar wel andere dingen zoals potloden, gummen etc (het zijn eigendommen van de school dus mogen ze dat niet mee naar huis nemen). Dus ik kon niet naar standard 4 om de kinderen te helpen met rekenen en dus ook niks van huiswerk controleren. Na de lunch heb ik theater les gegeven met linda en kook les gehad (ja gehad, niet gegeven). De leerkrachten kwamen met het idee om bagia te gaan koken voor de kinderen. Dat is een Tanzaniaans recept met een speciale soort bloem, zout, kleine stukjes groentes en water. Dit wordt vervolgens gefrituurd en kan daarna worden gegeten. Het was op zich best oké, maar hoeft niet vaker hahah. Normaal zou k na de kookles nog een artles hebben en zouden we een grote ster maken voor het theater. Doordat kookles uitliep, hadden we geen tijd en heb ik snel een paar dingen gemaakt. Eenmaal thuis om 5 uur kon ik lekker rustig aan doen. Ik vond het wel erg vervelend dat de schoonmaaksters mijn iphone oplader onder mijn computer hadden gelegd. Hierdoor is de oplader kapot gegaan en moet ik nu van anderen lenen.De taxi kwam om 7 uur, want wij gingen het weekend weer naar Moshi. Op zaterdag hadden we namelijk een dagtour van de KILIMANJAROOOO. Wij waren met 5 personen en hadden dit ook goed doorgegeven. Toen we bij de taxi waren, zagen we dat het een normale auto hadden. Dat betekent, met z’n 4’en achterin 1,5 uur lang. Super fijn begonnen we aan de reis, maar het was ook nog best eng. De taxi chauffeur haalde vaak in en reed best hard. Ik was heeel blij toen ik aangekomen was. Uiteindelijk rond 9 uur hadden we eten bij het restaurant mimosa. Hier had ik lekker patat besteld en lekker groot stuk platte kip en natuurlijk een wijntje. HEEEERLIJK. Eindelijk een goed stuk vlees. Rond 11 waren we in het hostel en sliepen we als roosjes.

Zaterdag 18 nov. 17:
THE dag begon om 7 uur. We moesten om 8 uur in de auto zitten, om vervolgens nog 1 uur te rijden naar de gate. Toen we er waren en de bus uit mochten, heb ik natuurlijk nog wel m’n brace om gedaan voor mijn knie. De trip begon om half 11, 1000m omhoog en 8 km lopen. Met 3 kg water en ook 3 kg van de lunchbox in mijn rugtas, konden we beginnen. Ik had de klim heel anders verwacht. Ik dacht echt dat ze het toeristische hadden gemaakt, maar het pad was echt jungle. Rotsen, stenen, boomtakken, niet normale trap/pad, heel stijl of heel vlak. Alles kon je tegenkomen! Het begin was nog prima te doen, maar dan 1,5 uur werd het wel wat zwaarder en ook steiler. Tot mijn teleurstelling vielen mijn koekjes op de grond en kon ik pas eten als ik op onze eindbestemming waren. Na vervolgens nog 2 uur een hele steile klim te hebben gehad, waren we ein-de-lijk op locatie aangekomen. Ik was gebroken… Ik wist dat we nog een kleine klim omhoog zouden doen voor de krater, maar ik wist van mezelf dat ik dit niet moest doen. Mijn knie deed zo veel pijn en ook mijn andere been omdat ik die natuurlijk meer gebruikte. Na een lekker lunch te hebben gehad van ei, broodje jam, appel, cakeje en paar koekjes, had ik mijn moed weer bij elkaar gepakt. Ik was er klaar voor, ik ga toch voor de krater, de pijn is maar paar dagen en de herinnering is voor altijd! Met volle moed begonnen we aan de 20 min klim naar de krater. Eenmaal boven was het super mooi! De krater zag er super mooi uit, maar ook het uitzicht was geweldig. Rond 4 uur begonnen we onze trip naar beneden. Deze ging wat anders dan gepland. We hadden nog maar 2 uur de tijd om beneden te komen voordat het donker was, en we hadden zeker meer nodig. Hierdoor zijn we halverwege het pad van de autos gaan volgen (heel jammer natuurlijk), maar kwamen we wel eerder beneden. We hadden vervolgens nog wel 1,5 uur een recht pad naar beneden gelopen. Dit was én saai én vermoeiend want ik moest mezelf tegenhouden. Mijn tenen gingen dooood! Rond 6 uur waren we beneden en was ik helemaal op. Mijn vingers waren opgezet, mijn benen voelde ik haast niet meer en mijn lichaam was echt slap. Rond 7 uur waren we in het hostel en gingen we snel douchen zodat we om 8 uur weg konden voor avondeten. Ik kreeg amper mijn brace uit en had echt veel last van mijn voeten. Rond 8 zijn we gaan lopen naar het restaurant more than a drop. Dit was best lokaal, want er was niet eens een menu kaart. Ik had zóóó veel zin in een milkshake of smoothie, maar helaas hadden ze dat niet. Ik nam een fanta en cannelloni. Ik kreeg een cannelloni met spinazie en was helaas ook niet zo veel. Het was voor een lokaal restaurant best prima, maar had eigenlijk echt even een goed avondeten nodig. Na een toetje van cake en bolletje ijs, besloten we om naar huis te gaan. Ik liep als half manke achter de groep aan en was zeker blij toen we thuis waren.

Zondag 19 nov. 17:
Rond 9 uur ging de wekker, maar ik was om 8 al klaar wakker. Ik denk dat mijn lichaam eraan is gewend om vroeg op te staan en niet meer uit te slapen. De spierpijn in mijn linker (goede) been was gelukkig al wat minder, maar mijn knie was, super fijn, opgezet. Na een lekker ontbijtje te hebben gehad en alles ingepakt te hebben, zette Nikki, Laura en ik onze reis voort naar huis terwijl de anderen naar de hotsprings gingen. In plaats van 1,5 uur over de terugreis te horen doen, deden wij er bijna 3 uur over. De bus stopte vaak en op 1 busstation is die 1 uur wezen stil staan. Het hele uur zijn we door “verkopers” aangevallen of we wat eten of drinken wilden kopen van ze. Het was ook zeker lachwekkend om dat te zien bij anderen bussen. Na 45 minuten werden we wel echt gek en wilden we ook bijna een andere bus in gaan. Gelukkig besloot de bus weg te gaan. We zaten nog niet eens op de helft en we hadden er al bijna 2 uur op zitten. Ik heb vervolgens ook nog een uur met een vieze stinkende man naast me gezeten in de bus. Mijn broek werd gewoon meteen vies van zijn zweet en wilde echt heel graag weg. Om half 2 waren we ein-de-lijk thuis!! Helemaal uitgeput kwam ik thuis en konden we lekker even lunchen; rijst met wat salade. De rest van de middag heb ik verder niet veel gedaan; geskyped, gegeten, film gekeken en was gedaan. Ik zou vandaag mijn nieuwe iphone oplader krijgen, maar de winkels waren dicht gister. Ik hoop dat ik morgen een nieuwe krijg, want het is vreselijk om zonder te leven. Het weekend was zwaar, maar wel geweldige ervaring. Mijn doel was niet om de locatie te halen, maar om te kijken hoe ver ik mezelf kan pushen en wanneer ik echt weet dat ik moet stoppen. Gister zijn zeker grenzen verlegd en ook al is het een beetje eigendunk, ik ben wel trots op mezelf! Zo lekker feestmaal en daarna vroeg slapen. Slaaplekkeer!

Maandag 20 nov. 17:
De dag begon weer om 6:15. Rond 10 voor 7 kreeg ik een bericht dat de bus 40 minuten vertraagd zou zijn, hij zou er dus rond 8:30 zijn. Vervolgens was hij er pas om 8:15, lekker Tanzaniaans hahah. Ik ben er nu wel aangewend en vond het super chill dat we een bericht kregen ipv dat ik 1 uur aan de weg moest staan. Verder heb ik de hele dag in standard 2 gestaan. Hierbij heeft een kind uit standard 1 mij lekkere koekjes en bagia gegeven. Dat hebben we namelijk gekookt tijdens de 2 kooklessen en ze wilde graag laten zien dat ze het gemaakt had. Verder heb ik wel vandaag gehoord dat volgende donderdag een nationale dag is en ik dus ook vrij ben. Ook is er volgende week maandag, dinsdag en woensdag exams voor alle standards behalve standard 4. Hierbij kan ik dus de kinderen niet helpen, maar ga ik anderen dingen doen. Wat ik ga doen, geen idee! Verder was het een prima dagje en niet veel bijzonders gedaan.

Dinsdag 21 nov. 17:
Alweer de laatste werkdag van de week. Op woensdag en donderdag zijn er national exams waardoor ik dus niet naar school mag en op vrijdag heb ik een safari. De hele dag heb ik weer bij standard 2 gestaan, wat eigenlijk niet de bedoeling was. Ik wilde namelijk standard 4 nog helpen met de laatste vragen, maar deze dag zou een rustdag worden voor hun. Helaas kon ik dus het opgegeven huiswerk niet controleren. Na de break zijn alle docenten en vrijwilligers naar de klas van standard 4 gegaan om een speech te houden. Ik had hierbij mijn 4 wiskunde leerlingen nog extra gemotiveerd en ben ook heel benieuwd naar de uitslagen van hun. Na de lunch heb ik sportles gegeven met Jamie aan standard 1. We hebben weer hockeyles gegeven, want dat vonden ze de vorige keren erg leuk. Na de sportles heb ik nog even bij theaterles gekeken. Elke keer moeten ze 1 liedje zingen en ik vind dat zó mooi lied, dat ik echt kan genieten als k de kinderen zien staan zingen. Op het laatst ben ik nog even naar standard 4 gegaan, want alle kinderen van standard 4 en de leerkrachten kregen cake en werd nog even de laatste motivatie speech gegeven. Rond kwart over 3 begon de busreis naar huis, waarna we ongeveer 30 min rijden, een lekke band kregen. Stonden we daar aan de zijkant van de weg, in the middle of nowhere. Gingen we maar met 1 docent (van standard 2) en stuk of 8 kids, Tanzaniaanse liedjes zingen. Het was wel echt super leuk om te doen en ik merk dat de kinderen ook steeds vaker naar mij toe komen. Rond 5 waren we thuis en konden we lekker even uitrusten. Ik wilde lekker gaan douchen toen ik thuis kwam, maar helaas ging de stroom net uit toen ik eronder wilde. Ik heb toen maar lekker expeditie Robinson op bed gekeken en rond half 8 avondeten gehad. Daarna nog paar dingen gedaan en gaan slapen rond half 10.

Foto’s

4 Reacties

  1. Sven:
    22 november 2017
    Super leuke blog weer schat. Je hebt het naar je zin zo te horen. Hopelijk kom je nog wel terug ;) haha Proud of you! ♥.♥
  2. Mama:
    22 november 2017
    Amber wat een mooi lang verhaal. Super. Blij te lezen dat je het zo naar je zin hebt. Ja het klopt die herrinnering aan de Kilimanjaro nemen ze niet meer af. Trots op je😘💕
  3. Laura:
    22 november 2017
    Leuk weer om te lezen. Dacht even dat je verdwenen was 😜. Mooie belevenis en herinneringen. Pij en vermoeidheid gaan over. Geniet nog even. Veel liefs van ons Arjan en Laura xx
  4. Gijs:
    22 november 2017
    Ik wil niet meer weg. Daar begon je mee. Met die zin in mijn hoofd las ik je blog. Ja ik snap dit wel. Kinderen die jou waarderen en dit tonen. Prachtig landschap. Geen westers gehaast en materiële zaken. Zo het hoort gaat het daar. Puur dicht bij jezelf. Toch hoop en verwacht ik je in januari in de armen te mogen sluiten. Zelfde buitenkant, andere binnenkant. Bewust van andere wereld met andere idealen waar wij Europeanen in onze jacht naar aanzien, meer en duurder eigenlijk arm zijn en de Tanzanianen rijk. Heel benieuwd met welke emotie je land en of je eerste actie in Nederland is het kopen van ern vliegticket naar Tanzania voor een verlengd verblijf tijdens de komende zomervakantie. Iedere dag bij je in gedachte. Hou van je, mis je erg en mis je niet. If You are happy i am happy 💋❤️ Dad